Het was weer een weekje flink aanpoten…

Maandag zou de fotograaf eind van de middag komen; dat betekend alles tip-top in orde, alles gepoetst, alle decoratie en prullaria weg. Met hulp van Cliff’s moeder zag het huis er maandag uit als een ware showroom: al het leven was eruit, maar het was wel een mooi blank canvas. 

Net toen we tegen elkaar zeiden dat het huis er klaar voor was werden we gebeld door de makelaar… De fotograaf is ziek dus kan niet komen. Dinsdag ochtend om 9u was er nog een fotograaf beschikbaar, dus die hebben we geclaimd. 

Maarja, het huis was nu perfect schoon en opgeruimd en we wilde het eigenlijk niet weer “vies” maken en dinsdagochtend voor dag en dauw weer aan de poets moeten. Dus we hebben de nacht doorgebracht in ons huisje op wielen. Lekker illegaal op de parkeerplaats achter het huis, hihi. Maeve had alleen géén zin om netjes om 8u te gaan slapen… Die heeft lekker liggen spoken en daarna nog even op ons bed gespeeld. Toen om 10u met z’n alle naar bed.

Rustig wakker geworden en in de camper een ontbijtje op. Maeve en Fynn bij mijn ouders (die ook op de parkeerplaats in hun camper hebben geslapen) gedropt om te wachten op de fotograaf.

Toen belde de makelaar weer… De fotograaf had zich vanochtend ziekgemeld! Gelukkig was er ’s middags nog een fotograaf beschikbaar, maar dit betekende wel dat we de dag buiten door “moesten” brengen. We wilde alles graag gereed houden voor de fotograaf, en tja, dan moet je niet met een hond en baby naar binnen gaan, hihi.

En toen kwam dan ein-de-lijk de fotograaf! Ruim een uur waren we bezig met foto’s, 360º tours en het inmeten.

Nu kunnen we weer in ons huisje leven! Toch wel fijn om niet meer overal op te hoeven letten hoor.

En voor nu: geduldig afwachten wanneer het huis online komt!