Ja ja, dat was het dan! De laatste werkdag zit erop.

Het voelt heel raar om zo “baanloos” te zijn maar het voelt ook goed en fijn!
Helaas was de werkdag alleen geen werkdag, want deze mevrouw heeft door het hoesten een zwaar gekneusd rib dus ze heeft al twee weken pijn, slikt een hele pillenfabriek aan pijnbestrijding, en heeft daardoor al twee weken niet kunnen werken.

Ik zag mijn laatste werkweken heel anders voor me. Ik wou nog lekker aan mijn project werken, dingen afronden en rustig mijn spulletjes uitzoeken. Maar helaas had mijn lichaam daar lak aan.

Nu was de tijd daar om voor de laatste keer langs te gaan op de plek waar ik het korter dan ik had gedacht erg naar mijn zin heb gehad! Het waren fijne collega’s en ik zat goed op mijn plek. Ik kreeg geweldig mooie projecten onder mijn neus geschoven en voelde me ook écht gewaardeerd voor mijn kunnen.
Maar het was, zoals ik eerder al zei, vooral mentaal net even te veel allemaal.

Het laatste rondje door de werkplaats was een gezellig rondje met veel geklets! Heel fijn om op deze manier gedag te kunnen zeggen.

Maar niet alleen voor mij was het tijd voor afscheid…

Maeve had haar laatste dag op de opvang! Ik vond het bitterzoet hoor want ze heeft (of moet je nu zeggen had?) het er zo naar haar zin. Om onze dromen na te jagen was het toch echt tijd om de opvang stop te zetten, helemaal omdat ik nu dus gewoon thuis ben.

Voor haar afscheid nog een leuk knutselwerkje gemaakt, want daar had ik nu immers tijd voor… Thanks ribben, hihi!

En dan was er nóg een afscheid! Ons lieve konijn is naar een nieuw huisje gegaan… We kunnen hem niet meenemen in de camper, dus het was tijd om gedag te zeggen. Nog een laatste keer kroelen, knuffelen en spelen. Maar wat heeft hij een fijn nieuw huisje gekregen zeg. Dat konijn is een ware prins!

Wisten jullie trouwens dat deze blog in Frankrijk is geschreven? Want wij zijn op VAKANTIE! JIPPIE, wat zijn we daar aan toe!