Zoals jullie in de vorige blog konden lezen zijn we begonnen met het plaatsen van vlogjes op YouTube.

Dat vond ik dus best wel een dingetje hoor! Je kijkt opeens naar jezelf en je hoort je eigen stem. Vooral dat laatste vind ik erg lastig!

Sommige lezers zullen weten dat ik met een schisis/hazenlip geboren ben. Andere zullen het misschien gezien hebben op de foto’s.
Nadeeltje van die schisis is dat mijn spraak nogal zijn eigen draai heeft zullen we maar zeggen. Het is erg anders als de stem van andere mensen en sommige klanken komen er simpelweg niet, of niet goed, uit. Als ik bewust met mijn spraak bezig ben gaat het vaak een stuk beter, maar we filmen veel zo spontaan dat ik bij het terugkijken en soort rillingen krijg, haha!

Bijna iedereen vind het verschrikkelijk om zijn eigen stem te horen, maar ik denk ik net nog iets meer.
Maar ondanks dat ik het dus best wel een ding vind dat iedereen die vlogs kan kijken en daar over kan oordelen laat ik het ons niet remmen om het gewoon lekker te doen!
Het is mega leuk om terug te kijken wat we allemaal beleven. Dus waarom zou ik mezelf nu opeens daar die schisis tegen laten houden terwijl ik dat nooit, maar dan ook echt nooit, heb gedaan? Ik steek gewoon een lekkere dikke vinger op naar die schisis en ga gewoon lekker vloggen.

Dus kijkers van de vlog: wen er maar aan ghehe! Maar nee zonder dollen: je went er echt aan 😉

Dan nog even verder met de andere belevingen van de afgelopen week.

We hebben op en top genoten op de camping waar we stonden. Het was een prachtig plekje op een camping pal aan het strand van Blanes, aan het einde van de boulevard. We konden vanaf de camping met een eigen opgang het strand op en laat dat nou net één van onze favorieten zijn: lekker genieten op het strand!

Van ons allemaal is Fynn wel de grootste strand liefhebber hoor, haha! Zodra de geur van de zee zijn neusje bereikt is hij al bijna niet meer te houden…
Maar een natte hond in een camper is niet altijd handig. Net voordat we gaan slapen? No thanks! Als we boodschappen gaan doen en Fynn even in de camper moet blijven? No thanks! Als we een dorpje in willen lopen? No thanks! We moeten hem dus geregeld remmen. Maar áls hij dan mag; dan is hij écht niet te houden! Hij sprint op de zee af, huppelt als een koe die voor het eerst weer in de wei mag, springt als een kikker zo hoog, en zwemt als een zeehondje door de golven. Wat is dat toch héérlijk om te zien! Een instant blij gevoel krijg je dan.

Maar niet alleen de zee vonden we er mooi. Ook Blanes zelf viel ons goed in de smaak! Er is een fijne brede boulevard met veel parkjes, genoeg supermarkten (het camper leven komt met een beperkte koelkast ruimte, haha) en boven op de berg een kasteel. Castell de Sant Joan om precies te zijn. Dit was een kasteel maar daar zijn nu nog alleen een toren en wat muren van over. Het is een prachtig uitzichtpunt over Blanes en de omgeving! We konden de camping aan de andere kant van Blanes zien liggen, zagen de golven het strand op stromen en genoten van al het mooie groen (en droomde stiekem weg bij een prachtig huis midden op de berg).
Het was de fikse wandeling naar boven dus meer dan waard 😉

Tot de volgende blog weer!