Help! Een tweeling op komst

Zwanger van een tweeling!

Een tweeling… Wie had dat gedacht! Wij in ieder geval niet haha!

Zoals ik in de vorige blog al schreef gingen we na een paar dagen een extreem aanhankelijke Fynn twijfelen of er niet iets zou zijn… Dit gedrag hadden we eerder gezien, namelijk toen ik zwanger bleek te zijn van Maeve. Alleen waren we deze keer niet actief aan het “proberen” dus zochten we er niet meteen iets achter. Tot het dus echt een paar dagen aan bleef houden. 

We kochten een zwangerschapstest en dachten: gewoon ff voor de zekerheid checken maar hij is sowieso negatief. Echt niet dus, vet positief was het… Dat was al even flink schrikken! We wilde graag een tweede kindje, maar hadden dat niet persé nu verwacht. Maar zo makkelijk als we zijn dachten we 10 minuten later al: dit gaat goed komen. April zou dan ongeveer de uitgerekende datum zijn, dus tegen die tijd eens een keertje terug naar Nederland en we zien wel weer verder.

Ik mailde de verloskundige met ons verhaal; dat we op reis gingen etc. maar of ze mij alsnog zouden willen begeleiden. Twee dagen later werd ik gebeld: natuurlijk wilde ze me begeleiden! Ze hadden er over nagedacht en over gesproken. Ik zou natuurlijk heel wat controles missen of overslaan en dat is niet de standaard gang van zaken. Maar ze herinnerde zich mij en Cliff nog goed, hoe we makkelijk wij waren én ze wisten hoe soepel de zwangerschap van Maeve ging. Dus daar konden ze wel wat mee 😉

Echo van een tweeling
mama, moeder, in verwachting, zwanger, tweeling, kind, baby, hond, border collie

De eerste echo werd dan ook gepland

We gingen er heel relaxed heen, maar iets minder relaxed weg… Op de echo was namelijk meteen overduidelijk te zien dat er twee placenta’s waren met in beide een levend wezentje. *slik* We werden meteen doorverwezen naar de gynaecoloog in het ziekenhuis, want een tweeling is standaard een medische zwangerschap.

De gynaecoloog was in eerste instantie niet bepaald enthousiast over onze plannen. Al wist ze nou ook niet echt wat die plannen waren, want vragen stelde ze niet… Hoe lang we weg wilden gaan? Waar we heen zouden gaan? Hoe we het zelf voor ons zagen? Ze vroeg nergens naar. Dezelfde middag had zou ze een werkoverleg hebben met de gehele afdeling en onze casus bespreken. We kregen al snel een telefoontje… Het was besproken en er was eigenlijk geen probleem als we zo’n 10 weken op reis zouden gaan. (Goh, dachten wij bij onszelf haha!)

De 13 en 20 weken echo besloten we veilig in Nederland mee te pakken.

Op beide echo’s werden allebei de baby’s 100% goedgekeurd. Ze groeiden goed en er was niets van afwijkingen o.i.d. te zien. Alleen maar goed nieuws dus! Ook op de NIPT-test was niets van een afwijking gevonden. Het lijkt er dus op dat beide baby’s 100% gezond zijn.

Voor ons dus het teken om als een malle onze spullen in te pakken en naar het zonnige weer te vertrekken!

Even ter info: ja, een tweelingzwangerschap komt over het algemeen met meer risico’s dan een eenlingzwangerschap. Dit komt omdat je vanaf de buitenkant niets kunt opmeten qua groei, dat moet altijd d.m.v. een echo. Je kunt zonder echo dus niet zeggen dat beide baby’s goed groeien of dat er één minder groeit als de ander.

Het voordeel in ons geval is dat beide baby’s een eigen placenta hebben, dus niets van voedingsstoffen van de andere baby kunnen “inpikken”. Dit is de vorm van een tweelingzwangerschap met de minste risico’s.

 

Zwangere mama, zwanger van een tweeling

Hoe gaan jullie dat doen dan, met een tweeling in de camper?

 

Inmiddels zijn er heel wat vragen gekomen via verschillende kanalen. Zo vraagt de een zich af hoe we het qua controles doen, en de ander hoe we de bevalling voor ons zien. We hebben een video gemaakt waarin ik de meest gestelde vragen beantwoord!

Heb je nog meer vragen? Dan kun je het makkelijkst op YouTube in de reacties onder de video een berichtje achter laten. Uiteraard kun je ons via de socials benaderen, maar YouTube is lekker overzichtelijk 😉

 

Tijdens onze reis houden we uiteraard alles bij via de socials.

Ondanks dat we op reis zijn zitten we zeer zeker niet stil! Zo uploaden we iedere woensdag en zondag een vlog op YouTube en plaatsen we iedere dag stories op Instagram. Volg ons daar dus zeker! 

Al met al is er genoeg om jullie over op de hoogte te houden!

Tot de volgende blogpost zou ik zeggen 🙂

Comments

The Polarbear Adventures

Wij verkochten ons huis en zijn fulltime in onze camper gaan wonen. We leggen alles vast met een arsenaal aan verschillende camera’s en delen ons avontuur met onze volgers via verschillende social media kanalen. 

 

Links

Over Ons

Blog
Foto’s
Socials
Contact

TEL (+316) 16 33 13 92

ADRES       Pastorijakker Den Dungen

Dit is geen bezoekadres.

KVK           93989709
BTW          NL005056602B48

Welkom 2025!

kerstfoto van het gezin

En toen was het al 2025! Tijd voor een terugblik

Wat is de tijd toch weer voorbij gevlogen zeg… We leven inmiddels gewoon al in het jaar 2025! Het komende jaar gaan we ongetwijfeld weer gigantisch veel moois beleven; we gaan onze tweeling ontmoeten, hopen naar Scandinavië af te reizen, denken er over om de winter weer lekker de zon op te zoeken. Genoeg leuks op de planning dus! 

Maar genoeg vooruit gekeken! Je weet bij ons immers nooit hoe het gaat lopen 😉

Ik wil jullie nu graag even meenemen naar de afgelopen paar maandjes van ons reisavontuur!

 

Zoals jullie in een vorige blog hebben kunnen lezen moesten we eerst onze draai even zien te vinden. We wisten niet goed waar we heen moesten trekken. We wilde graag zon, maar hadden eigenlijk geen zin om iedere dag uren te moeten rijden… Tja wat doe je dan?

We besloten om toch wat meer vaart te maken en zakte, na een mooie tussenstop in de natuur, af richting Coimbra, Portugal. Daar vertoefde we een paar daagjes op de stadscamping en genoten we eindelijk (!) van wat zon!

 

Met het gezinnetje in Lissabon
Lissabon, citytrip, trams

Toen stond Lissabon op de planning!

Op ons gemakje gingen we richting Lissabon. Daar voegde zus Inge zich bij ons, om ons voor 1,5 week vergezellen in de camper. Na een paar dagen Lissabon trokken we naar de natuur! Op de planning stond de west kust van Portugal. Beetje jammer dat heel dat gebied beschermd natuurgebied is en bijna de gehele kustlijn verboden is voor campers… Zelfs inrijden was op veel plekken verboden. Bij één plekje hadden we mazzel: daar was een deel van de parkeerplaats nog niet voorzien van een verbodsbord! Een paar prachtige dagen volgde waarin we volop genoten van het mooie strand en de fijne zon.

Daarna reden we naar de Algarve met als doel: Salema. Daar hebben we bijna 2 weekjes op een camping gestaan. Eerst twee daagjes met Inge, daarna nog even “alleen”. Zo konden we weer even tot rust komen (want met 3 volwassenen, een peuter en een hond is het best druk) en de boel weer even lekker te poetsen en op te ruimen.

 

Toen was het tijd om back-to-nature te gaan!

We stopte nog even in Alvor, wat trouwens een echte aanrader is, en trokken toen lekker de natuur in. Iets meer het binnenland in is het namelijk een stuk rustiger als aan de kust en zijn er praktisch geen verbodsborden te vinden! We hebben dus lekker veel wild gekampeerd: gewoon de camper op een rustig plekje in de natuur neerzetten en daar genieten.

Onze mini-kamado werd geregeld uit de aanhanger getrokken om de lekkerste gerechtjes te bereiden. We voelen ons zo in de natuur echt helemaal op onze plek. De rust doet ons goed en Maeve en Fynn kunnen beide heerlijk vrij rondstruinen.

Het is soms wel even een uitdaging qua stroom. De zon staat nu namelijk erg laag en daardoor hebben we een stuk minder opbrengst van de zonnepanelen. Inmiddels hebben we er een hele fijne oplossing op gevonden, maar door over later meer!

Ook zal ik binnenkort nog even een stukje schrijven over hoe het is om de feestdagen niet bij familie en vrienden in de buurt te vieren.

 

wildkamperen, in de Portugese natuur, drone shot

Tijdens onze reis houden we uiteraard alles bij via de socials.

Ondanks dat we op reis zijn zitten we zeer zeker niet stil! Zo uploaden we iedere woensdag en zondag een vlog op YouTube en plaatsen we iedere dag stories op Instagram. Volg ons daar dus zeker! 

Al met al is er genoeg om jullie over op de hoogte te houden!

Tot de volgende blogpost zou ik zeggen 🙂

Comments

The Polarbear Adventures

Wij verkochten ons huis en zijn fulltime in onze camper gaan wonen. We leggen alles vast met een arsenaal aan verschillende camera’s en delen ons avontuur met onze volgers via verschillende social media kanalen. 

 

Links

Over Ons

Blog
Foto’s
Socials
Contact

TEL (+316) 16 33 13 92

ADRES       Pastorijakker Den Dungen

Dit is geen bezoekadres.

KVK           93989709
BTW          NL005056602B48

Update time!

Update time!

Het is tijd voor heel wat updates!

 

Een behoorlijke tijd hebben jullie niets van ons gehoord hier op de blog… We waren namelijk druk bezig met de laatste dingen regelen voor ons vertrek de weide wereld in.

Vanaf midden juni hebben wij op camping ’t Skonste Plekske in Schijndel gestaan. Lekker dicht bij Boxtel, ideaal voor Cliff die nog tot en met oktober bij Enexis heeft gewerkt. We habben dit zo gepland omdat we zo een paar maanden lage vaste lasten hadden maar wel een goed inkomen. Het spaarpotje kon dus even mooi worden aangevuld! Ook konden we nog klusjes aan de camper en aanhanger uitvoeren, zorgen dat we helemaal klaar waren voor onze trip.

Waar we dachten dat we het op de camping lekker rustig zouden hebben, hadden we het dus hartstikke druk! Cliff die dus nog werkte, nog bij jan en alleman langs om nog een laatste keer te kletsen, de klusjes die gedaan moesten worden, Maeve die steeds beter ging lopen en dus de hele camping over ging en zo kan ik nog wel even door gaan, haha!

Ondanks dat het erg druk was, was het ook erg fijn. Fijn om toen al meer vrijheid te voelen en meer samen te zijn. Het gaf ons de bevestiging dat dit echt de juiste keuze is!

 

Maar toen kwam er toch opeens even een verassing om de hoek kijken!

 

Na een paar dagen een extreem aanhankelijke Fynn gingen we twijfelen of er niet iets zou zijn… Toen ik zwanger werd van Maeve had hij namelijk precies hetzelfde gedrag. Het is niet goed in woorden uit te leggen wat het dan is dat hij doet, maar hij week gewoon niet meer van mijn zijde en kroop ’s ochtends nog net niet in me.

Toch maar even een zwangerschapstest gekocht, maar wel met de gedachte dat deze negatief zou zijn. Wat bleek nou: de test was POSITIEF! Die hadden we dus echt even niet aan zien komen… Gelukkig waren we nog in Nederland dus ik kon makkelijk contact opnemen met de verloskundige. Uiteraard wel onze plannen gedeeld, want we besloten meteen dat we hoe dan ook weg zouden gaan!

Toen was het tijd voor de eerste echo. Er wordt dan gekeken of het een intacte zwangerschap is, of het hartje klopt en of het een eenling zwangerschap is.

Daar was nog een verassing: het is een TWEELING! Hoe dan?! Daarover zal ik nog even een extra blogje schrijven, anders wordt deze een beetje te lang 🙂

 

En nu is het begin december en zijn we sinds drie weken écht vertrokken!

 

Ja ja, ons avontuur is eindelijk begonnen.

De laatste paar weken stonden vol met dingen regelen voor de baby’s en een laatste check bij de gynaecoloog in het ziekenhuis. Toen alle seinen op groen stonden zijn we de camper in gestapt en vertrokken!

We moeten nog even schakelen, want we hadden verwacht al snel in een lekker zonnetje te zitten. Dat valt helaas zwaar tegen. Frankrijk was fris en Noord-Spanje was fris, vol regen en stormachtig. Het eerste stukje Portugal was ook stormachtig… We zijn dus nog echt op zoek naar een plekje waar we even lekker kunnen aarden en waar we lekker buiten kunnen leven.

 

Tijdens onze reis houden we uiteraard alles bij via de socials. Zo uploaden we iedere woensdag en zondag een vlog op YouTube en plaatste we iedere dag stories op Instagram. Volg ons daar dus zeker! 

 

Genoeg om jullie over op de hoogte te houden dus!

Dus tot de volgende blogpost zou ik zeggen 🙂

 

Druk druk druk…

Druk druk druk…

Wat hebben wij toch een heerlijk vakantie gehad zeg!

We hebben de eerste twee weken echt in een soort slakkenmodus geleefd: lekker rustig aan, mañana mañana. Ondanks dat lage tempo hebben we toch een hele hoop gezien. Zo zijn we van Blanes doorgereden naar Peñiscola, een prachtig stadje met een mega mooi oud centrum (of was het een burcht? Ik weet het niet meer haha!) en een fijne brede boulevard. Vanaf de camping liep je zo de boulevard op en heerlijk het centrum in. Hier konden we weer heerlijk wandelen, fietsen en ronddwalen. Zeker eentje om te onthouden dus.

Na Peñiscola zijn we verder afgezakt naar Valencia, een stad die al heel lang op mijn lijstje stond! De avonturen in Valencia komen in de vlog van deze week aan de orde dus ik zal er niet te veel over uitweiden. Maar echt: wauwwie! Wat een prachtige stad… Blij om hier eindelijk te zijn geweest! Het is zo mooi en niet zo extreem druk, gewoon gezellig druk. Laat dat nou net zijn waar we van houden. Voor Fynn is een grote stad soms al best een beetje spannend. hij krijgt gigantisch veel prikkels. Als het dan ook nog poepiedruk is, dan is het voor Fynn een stuk minder leuk. Nu was het echt perfect! Ook qua temperatuur was het top. Niet super warm, gewoon lekker warm. Maar verder hou ik mijn mond. Dus ben je benieuwd naar de beelden? dan zou ik zeggen: kijk vooral even lekker dat vlogje 😉

 

De laatste week van de vakantie stond in het teken van op tijd thuis zijn.

Vrijdagmiddag moesten we namelijk alweer in Leiden zijn… Maar dat was voor iets heel leuks!

We zijn namelijk naar vanlife- & campermeeting Betoeterd geweest. Een festivalletje special om te connecten met mede camperaars. Het was een ratjetoe aan mensen: jong, oud, man, vrouw, hippie, kakker, zelfbouwcamper, fabriekscamper, nieuwe bus, mega oude bus. Het was een mooie samenstelling! Er was muziek, toneel, een marktje en een busjes-safari (oftewel, ongegeneerd binnenkijken). Ook onze buikjes werden blij gemaakt met burgers, héérlijke koffie en stroopwafels. Ik baalde alleen wel dat de stroopwafelkraam er alleen zaterdag was… Ik ben namelijk echt dol op stroopwafels! Zo dol dat ik iedere keer als ik bij de stroopwafelkraam aankwam blijkbaar dolgelukkig keek haha! Bij de derde en laatste stroopwafel kreeg ik er ook nog lekker koekkruimels met extra(!!) stroop bij… Jammmmmmmmmmmmm

Het weer was wel op en top Hollands: nat, grijs en grauw. En alle campers stonden op een weiland op een rijtje. Toen we vrijdag aankwamen was het over rijplaten naar het einde van de rij rijden, met een gangetje het gras in en *blub* je zat vast… Maar de modder zorgde ook voor  een hoop lol. Veel mensen liepen op bloten voeten en de kinderen speelde er lekker in. Het was een bere gezellig weekend waarin we interessante gesprekken hebben gehad, veel hebben gekletst en lekker hebben genoten.

En toen was het zondagmiddag en gingen we weer naar huis. Al was dat niet zo gemakkelijk! Van de 125 campers die op het weiland stonden, stond bijna iedereen vast… De paar die er zonder hulp uit konden komen zijn op één, misschien twee, handen te tellen. De rest moest met behulp van rijplaten en een lier of een sleeptouw uit de blubber worden getrokken. Maar de hemel brak open en de zon begon te schijnen. Er hing een heel gezellig sfeertje en iedereen hielp elkaar. Heel leuk om te zien! Enne die Cliff houd dus van mensen helpen en heeft wel verstand van bussen lostrekken etc. Dus die zat letterlijk van top tot teen onder de modder! Thuis aangekomen was het wel hoooooogtijd voor een poetsbeurt in de camper. Dus hup: alles eruit en aan de poets.

 

Maar niet alleen in de camper moesten we aan de slag…

Het huis is officieel verkocht (hebben jullie in de vlogjes kunnen zien hihi) en het wordt 15 juli opgeleverd. We hebben een camping in de buurt geregeld waar we 25 juni al heen gaan. Dan hebben we daar ons huisje op wielen staan terwijl het huis-huis verder kan worden leeggehaald. Zo hebben we toch een plek van rust. Dat is namelijk hard nodig, want we worden beide erg moe van de chaos die er nu in huis ontstaat… Oeps! Je wilt graag dingen opruimen, maar je weet gewoon niet goed waar je het moet laten: leg ik het alvast in de camper? Maar wat als ik het dan in het huis weer nodig heb? Mijn hoofd draait dus weer lekker overuren.

 

Het schrijven van blogposts kost me daardoor ook weer iets meer moeite merk ik. Concentratie is weer lastiger te vinden, onrustig gevoel is met vlagen weer terug, maar als ik dan eenmaal de flow te pakken heb is het toch ook wel weer erg fijn om mijn hoofd even leeg te typen.

 

In de volgende blogpost zal ik wat meer vertellen over hoe wij het komende half jaar tot jaar voor ons zien.

Hopelijk tot dan weer!

 

Toch wel een dingetje dat vloggen…

Toch wel een dingetje dat vloggen…

Zoals jullie in de vorige blog konden lezen zijn we begonnen met het plaatsen van vlogjes op YouTube.

Dat vond ik dus best wel een dingetje hoor! Je kijkt opeens naar jezelf en je hoort je eigen stem. Vooral dat laatste vind ik erg lastig!

Sommige lezers zullen weten dat ik met een schisis/hazenlip geboren ben. Andere zullen het misschien gezien hebben op de foto’s.
Nadeeltje van die schisis is dat mijn spraak nogal zijn eigen draai heeft zullen we maar zeggen. Het is erg anders als de stem van andere mensen en sommige klanken komen er simpelweg niet, of niet goed, uit. Als ik bewust met mijn spraak bezig ben gaat het vaak een stuk beter, maar we filmen veel zo spontaan dat ik bij het terugkijken en soort rillingen krijg, haha!

Bijna iedereen vind het verschrikkelijk om zijn eigen stem te horen, maar ik denk ik net nog iets meer.
Maar ondanks dat ik het dus best wel een ding vind dat iedereen die vlogs kan kijken en daar over kan oordelen laat ik het ons niet remmen om het gewoon lekker te doen!
Het is mega leuk om terug te kijken wat we allemaal beleven. Dus waarom zou ik mezelf nu opeens daar die schisis tegen laten houden terwijl ik dat nooit, maar dan ook echt nooit, heb gedaan? Ik steek gewoon een lekkere dikke vinger op naar die schisis en ga gewoon lekker vloggen.

Dus kijkers van de vlog: wen er maar aan ghehe! Maar nee zonder dollen: je went er echt aan 😉

 

Dan nog even verder met de andere belevingen van de afgelopen week.

We hebben op en top genoten op de camping waar we stonden. Het was een prachtig plekje op een camping pal aan het strand van Blanes, aan het einde van de boulevard. We konden vanaf de camping met een eigen opgang het strand op en laat dat nou net één van onze favorieten zijn: lekker genieten op het strand!

Van ons allemaal is Fynn wel de grootste strand liefhebber hoor, haha! Zodra de geur van de zee zijn neusje bereikt is hij al bijna niet meer te houden…
Maar een natte hond in een camper is niet altijd handig. Net voordat we gaan slapen? No thanks! Als we boodschappen gaan doen en Fynn even in de camper moet blijven? No thanks! Als we een dorpje in willen lopen? No thanks! We moeten hem dus geregeld remmen. Maar áls hij dan mag; dan is hij écht niet te houden! Hij sprint op de zee af, huppelt als een koe die voor het eerst weer in de wei mag, springt als een kikker zo hoog, en zwemt als een zeehondje door de golven. Wat is dat toch héérlijk om te zien! Een instant blij gevoel krijg je dan.

Maar niet alleen de zee vonden we er mooi. Ook Blanes zelf viel ons goed in de smaak! Er is een fijne brede boulevard met veel parkjes, genoeg supermarkten (het camper leven komt met een beperkte koelkast ruimte, haha) en boven op de berg een kasteel. Castell de Sant Joan om precies te zijn. Dit was een kasteel maar daar zijn nu nog alleen een toren en wat muren van over. Het is een prachtig uitzichtpunt over Blanes en de omgeving! We konden de camping aan de andere kant van Blanes zien liggen, zagen de golven het strand op stromen en genoten van al het mooie groen (en droomde stiekem weg bij een prachtig huis midden op de berg).
Het was de fikse wandeling naar boven dus meer dan waard 😉

 

Tot de volgende blog weer!